Γεώργιος Ζαλοκώστας
(1805-1858)
Ποιητής και Αγωνιστής του 1821. Γεννήθηκε στο Συρράκο το 1805.
Ο πατέρας του Χριστόδουλος ήρθε σε ρήξη με τις τουρκικές αρχές, εγκατέλειψε την Ήπειρο το 1814 και εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στο Λιβόρνο της Ιταλίας. Εκεί ο Γεώργιος έμαθε τα πρώτα γράμματα και την ιταλική γλώσσα. Το 1821 μόλις εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση εγκατέλειψε τις σπουδές και ήρθε στην Ελλάδα και συμμετείχε στον αγώνα παίρνοντας μέρος σε πολλές μάχες, όπου και διακρίθηκε για την ανδρεία και τον ηρωισμό του.
Στη δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου ήταν υπερασπιστής του και πήρε μέρος και στην ηρωική έξοδο. Από το 1827 έγινε αξιωματικός και υπηρέτησε στο Ναυτικό και στην Ελληνική Χωροφυλακή, που είναι από τους ιδρυτές της και τους πρώτους αξιωματικούς.
Παντρεύτηκε το 1840, αλλά στάθηκε άτυχος πατέρας, αφού από τα εννέα παιδιά του τα επτά πέθαναν το ένα μετά το άλλο. Το γεγονός αυτό επηρέασε βαθύτατα τον ευαίσθητο ποιητή.
Στο ποιητικό του έργο είναι σαφής η επίδραση τόσο της Αθηναϊκής όσο και της Κερκυραϊκής Σχολής. Πήρε το πρώτο βραβείο στον Ράλλειο ποιητικό διαγωνισμό το 1851 για το ποίημά του “Μεσολόγγιον” και στη συνέχεια βραβεύτηκε άλλες δύο φορές για τις ποιητικές συλλογές “Αρματωλοί και Κλέπται”(1853) και “Ώραι σχολής” (1854). Η ποίησή του είναι επική (πατριωτική) και λυρική.
Ο πολεμιστής ποιητής πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1858, με παράπονο για την άδικη περιφρόνηση του Όθωνα, να μην υπογράψει προαγωγή του στο βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, ενώ αυτός εξυπηρέτησε την πατρίδα με γενναιότητα, εντιμότητα και ενθουσιασμό.